ΜΙΛΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ : 2016-04-17

Σάββατο 23 Απριλίου 2016

Αφεντικά για φίλημα: Εργοδότες που ξεχωρίζουν στην Ελλάδα

Όταν ακόμη και η δουλειά τείνει να γίνει "άγνωστη λέξη" υπάρχουν κάποιες, ελάχιστες, εργασιακές οάσεις να μας δίνουν ελπίδα

Ιωάννα Μπρατσιάκου

Φεβρουάριος 08 2015 08:33

No1: Τα θέματα που διαβάσατε περισσότερο το 2015 στο Weekend Edition

«Είσαι τυχερός που έχεις δουλειά». Αυτή είναι η φράση που η ιστορία πιθανώς να αναδείξει ως ένα από τα μεγαλύτερα κλισέ της οικονομικής κρίσης. Δεν έχει σημασία αν δουλεύεις πολύ και πληρώνεσαι λίγο, δεν έχει σημασία αν ο εργοδότης σου ζητά όλο και περισσότερα χωρίς να δίνει τίποτα πίσω, δεν έχει σημασία που έχουν καταργηθεί τα ωράρια, οι υπερωρίες, οι αργίες και τα σαββατοκύριακα. Έχεις δουλειά.

«Πληρώνεσαι κανονικά; Κάθε μήνα; Μη μιλάς καθόλου!» Κλισέ νούμερο 2. Λες και η εργασία είναι χόμπι ή εθελοντισμός που προσφέρεται δωρεάν για το καλό της εταιρίας. Τα πιο σοβαρά στελέχη υπηρεσιών Ανθρώπινου Δυναμικού, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι το καλό της εταιρίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το καλό των ανθρώπων της.

Είναι γεγονός ότι η κρίση έφερε πολλές επιχειρήσεις σε οικονομική αδυναμία, με αποτέλεσμα να προχωρήσουν σε περικοπές και απολύσεις. Άλλες πάλι, βρήκαν αφορμή με τη χαλάρωση των εργασιακών σχέσεων και την περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων που έφεραν τα μνημόνια, για να απολύσουν, αυξάνοντας τον φόρτο εργασίας όσων διατήρησαν τις θέσεις εργασίας τους με μειωμένες αποδοχές.

Υπάρχουν όμως και οι εταιρίες που δεν έκαναν τίποτα από τα παραπάνω. Αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν τους κλυδωνισμούς της κρίσης χωρίς να ανατρέψουν την εργασιακή τους πολιτική, την ανθρωποκεντρική φιλοσοφία και προσέγγιση, χωρίς να μετακυλήσουν τις όποιες απώλειες στον εργαζόμενο. Εταιρίες που με αυτή την πολιτική παραμένουν επιτυχημένες και μοιράζονται το κέρδος με τους ανθρώπους τους.

Το WE του News247 σας παρουσιάζει τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ: Στο επίκεντρο ο άνθρωπος

Η Ι&Σ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Χρόνια τώρα, ο άνθρωπος είναι η βασική αξία της εταιρίας, ξεκινώντας από τους εργαζόμενους, τους πελάτες, τους προμηθευτές της αλυσίδας σούπερ μάρκετ. Αυτό είναι άλλωστε το τρίπτυχο της επιτυχίας για τη Διοίκηση της εταιρίας, την οικογένεια Σκλαβενίτη: ικανοποιημένοι εργαζόμενοι, ικανοποιημένοι πελάτες, ικανοποιημένοι προμηθευτές.

ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΗ. Από την αρχή της οικονομικής κρίσης το 2010 μέχρι και σήμερα, μισθολογικά η εταιρία δεν έχει μειώσει σε τίποτα ούτε τις αμοιβές ούτε τις παροχές της. Αντιθέτως έχει εντείνει την προσπάθειά της να είναι δίπλα στους ανθρώπους της αυτή τη δύσκολη περίοδο. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της Ι&Σ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ επισημαίνουν την λογική της «ανοιχτής πόρτας» που διέπει τη Διοίκηση. Ο καθένας έχει πρόσβαση ανά πάσα στιγμή, όχι μόνο στο γραφείο προσωπικού, αλλά και στους ίδιους τους «Σκλαβενιτηδες», για να συζητήσει το πρόβλημά του.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ. Η εταιρία είναι κατά των απολύσεων, εκτός από περιπτώσεις που παραβιάζουν βασικές της αρχές, όπως η κλοπή. Πάνω σε θέματα εργασίας, όλοι έχουν δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Όπως επισημαίνουν στελέχη της επιχείρησης, «όλοι οι άνθρωποι μπορούν να είναι αποδοτικοί αρκεί να τους βοηθήσουμε και να τους ακούσουμε». Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι ταυτίζουν τον εργασιακό τους βίο με την οικογένεια της Ι&Σ. Ο μέσος εργαζόμενος ξεκίνησε να απασχολείται πολύ νέος στην εταιρία, από φοιτητής ακόμα, διέκοψε για να κάνει το στρατιωτικό του και επέστρεψε για να μείνει. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα στελέχη αναδείχθηκαν μέσα από την εταιρία και ανέλαβαν θέσεις ευθύνης, έχοντας περάσει τις διάφορες βαθμίδες και τα στάδια εξέλιξης.

ΕΞΑΓΟΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. Από το 2010 η Ι&Σ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ επεκτείνεται ενσωματώνοντας καταστημάτων άλλων αλυσίδων, όπως τα σούπερ μάρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ, ενώ εσχάτως , εξαγόρασε την MAKRO Cash & Carry, μια αλυσίδα 12 καταστημάτων και 1000 εργαζομένων, διευρύνοντας την παρουσία της για πρώτη φορά και εκτός Αττικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλες τις εξαγορές η Ι&Σ Σκλαβενίτης προσέλαβε όλους ανεξαιρέτως τους εργαζόμενους που απασχολούσαν οι άλλες αλυσίδες, διασφαλίζοντας την προϋπηρεσία τους, τα δικαιώματά τους και τις αμοιβές τους. Μάλιστα, αν σε κάποιες περιπτώσεις οι αμοιβές τους ήταν πιο κάτω από αυτές που υπαγορεύει η μισθολογική πολιτική της Ι&Σ Σκλαβενίτης, αυξήθηκαν για να ενταχθούν στο πλαίσιο της εταιρίας.

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ. Η ευγένεια, το χαμόγελο και η αγάπη που δείχνουν οι άνθρωποί της Ι&Σ Σκλαβενίτης πάνω στη δουλειά τους είναι το αποτέλεσμα αυτής πολιτικής και αυτό που εισπράττει ο πελάτης σε κάθε κατάστημα. Αυτό είναι και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της εταιρίας, οι άνθρωποί της, οι εργαζόμενοι που νιώθουν ασφάλεια και αγάπη για τη δουλειά τους και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί τω έργω.

Παρά τη μείωση της αγοραστικής δύναμης του καταναλωτή, το 2013 βρήκε την Ι&Σ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ με πωλήσεις 1,19 δισ. ευρώ, ενώ η κερδοφορία της να διαμορφώθηκε στα 16,5 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση της τάξεως του 13,4% σε σχέση με το 2012, όταν ο μέσος όρος αύξησης για τον κλάδο ήταν της τάξης του 4,8%.

Διαβάστε ακόμα: Σκλαβενίτης: η αυτοκρατορία των «δεν»

ΚΑΡΕΛΙΑΣ: Η ελληνική βιομηχανία που μοίρασε 10 εκατ. ευρώ μπόνους μέσα στην κρίση

ΑΥΞΗΣΗ ΚΕΡΔΩΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΗΣ. Η καπνοβιομηχανία ΚΑΡΕΛΙΑΣ είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ελληνικής επιχείρησης που μέσα στην κρίση κατάφερε να αυξάνει διαρκώς την κερδοφορία της και να μοιράζεται ταυτόχρονα μέρος αυτών των κερδών με τους εργαζόμενους και τα στελέχη της. Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει μοιράσει περισσότερα από 10,5 εκατ. ευρώ στους ανθρώπους της με τη μορφή παροχών και bonus, ενώ για το 2015 η διοίκηση προχώρησε και σε αυξήσεις μισθών, καθώς το 2014 ήταν η πιο κερδοφόρα χρονιά στην ιστορία της ΚΑΡΕΛΙΑΣ, μια ιστορία 100 και πλέον ετών.

ΑΥΤΟ ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ, είπε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας κ. Ανδρέας Καρέλιας, κατά την καθιερωμένη ομιλία του προς τους εργαζομένους την τελευταία ημέρα κάθε έτους, οπότε και ανακοινώνει τα bonus και τις παροχές. Μεταξύ άλλων, ο κ. Καρέλιας απέδωσε την αύξηση του μεριδίου της εταιρίας , παρά την πτώση των πωλήσεων (η οποία ήταν σαφώς μικρότερη από αυτή των ανταγωνιστών), στην πολιτική τιμών που ακολούθησε μέσα στο 2014, αντιλαμβανόμενη πλήρως τις οικονομικές συνθήκες της αγοράς, καθώς και στη «βελτίωση ακόμα περισσότερο των ποιοτικών χαρακτηριστικών των προϊόντων μας με την προστιθέμενη αξία τους να ανεβαίνει ακόμα περισσότερο στα μάτια των καταναλωτών».

ΔΙΚΑΙΗ ΜΟΙΡΑΣΙΑ. Η επιστροφή μέρους των εσόδων της εταιρίας με τη μορφή κοινωνικού μερίσματος στο προσωπικό και στην τοπική κοινωνία της Καλαμάτας αποτελεί δέσμευση της οικογένειας Καρέλια. Από τα 1,1 εκατ. ευρώ που διέθεσε η εταιρία το 2010, έφτασε το 2014 να μοιράζει έκτακτες παροχές ύψους 2,85 εκατ. ευρώ στους εργαζομένους, συμπεριλαμβανομένων αυξήσεων στη μισθοδοσία, το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί στην ιστορία της. Αναλυτικά ο κ. Καρέλιας ανακοίνωσε 15 «οικειοθελείς παροχές», οι οποίες δίνονται καθαρές, καθώς η εταιρεία καλύπτει όλους τους φόρους και τις κρατήσεις:

1. Επίδομα «γαλοπούλας» € 200,00 για κάθε εργαζόμενο στην Εταιρεία.

2. Επίδομα παρουσίας € 800,00 για όσους δεν έλειψαν ούτε μία μέρα από την εργασία τους.

3. Ο κάθε εργαζόμενος, που έχει παιδιά που σπουδάζουν σε κρατικό πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ λαμβάνει έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.300,00.

4. Οι εργαζόμενοι, των οποίων τα παιδιά τους πέτυχαν στις παραπάνω σχολές μέσα στο 2014, λαμβάνουν επιπλέον ενίσχυση € 500,00.

5. Παράλληλα, η Εταιρεία κάνει δώρο έναν υπερσύγχρονο φορητό υπολογιστή Apple σε κάθε παιδί που πέτυχε την εισαγωγή του σε μία από τις παραπάνω σχολές μέσα στο 2014.

6. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές πάνω από 2.001 ευρώ, λαμβάνουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 700,00.

7. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.701 έως 2.000 ευρώ, λαμβάνουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 750,00.

8. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.401 έως 1.700 ευρώ, λαμβάνουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.400,00.

9. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.201 έως 1.400 ευρώ, λαμβάνουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.450,00.

10. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.001 έως 1.200 ευρώ, λαμβάνουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 2.200,00.

11. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές κάτω από 1.000 ευρώ, λαμβάνουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση €2.400,00.

12. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.201 έως 1.700 ευρώ, και έχουν από 3 ανήλικα παιδιά και πάνω, λαμβάνουν επιπλέον € 750,00.

13. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές έως 1.200 ευρώ, και οι οποίοι έχουν από 2 ανήλικα παιδιά και πάνω, λαμβάνουν επιπλέον 450,00 για κάθε ανήλικο παιδί.

14. 800,00 ευρώ ο κάθε λαχνός της πρωτοχρονιάτικης γιορτής .

15. Τέλος, αύξηση 100,00 ευρώ μικτά από 1ης Ιανουαρίου 2015 για όλους τους εργαζόμενους που έχουν μικτό μηνιαίο μισθό μέχρι 2.800 ευρώ.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ KAI ΙΣΧΥΡΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΔΥΚΟΛΙΕΣ. H καπνοβιομηχανία ΚΑΡΕΛΙΑΣ αποτελεί μια από τις υγιέστερες οικονομικά ελληνικές επιχειρήσεις, με μηδενικό τραπεζικό δανεισμό και υψηλότατα ταμειακά διαθέσιμα . Ξεκίνησε να δραστηριοποιείται το 1888 και έχει καταφέρει σήμερα να αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ελληνικές βιομηχανίες, με διάθεση των προϊόντων της σε περισσότερες από 70 χώρες, σε Ευρώπη, Αμερική, Μέση Ανατολή, Άπω Ανατολή και Αφρική. Συνάμα,

Στην ιστοσελίδα της www.karelia.grη εταιρία αναφέρει: «Οι παραδοσιακές αξίες της ομαδικής εργασίας και της εμπιστοσύνης επηρέασαν σημαντικά την ανάπτυξη της Εταιρείας μας. Οι αρχές αυτές, ενσταλαγμένες από τα μέλη της οικογένειας που ίδρυσαν την επιχείρηση, δημιούργησαν ένα εργασιακό περιβάλλον που σέβεται, παρακινεί και ανταμείβει όλους όσοι εργάζονται σ' αυτήν.Η αναγνώριση των δεξιοτήτων, της αφοσίωσης και της συνεισφοράς του προσωπικού μας εξακολουθεί να αποτελεί θεμελιώδη αρχή της Εταιρείας μας. Το ανθρώπινο δυναμικό μας ήταν και πάντοτε θα είναι ένα ζωτικής σημασίας πλεονέκτημα, καθώς το ταλέντο και η ενεργητικότητά του υπήρξαν καίριας σημασίας για τη δημιουργία των εξαιρετικών προϊόντων και της ποικιλίας σημάτων που απολαμβάνουν σήμερα οι πελάτες μας»
Όπως διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ο κ. Ανδρέας Καρέλιας στις 31/12/14 «από την πλευρά της Διοίκησης γίνονται όλες εκείνες οι ενέργειες προκειμένου η εταιρία να παραμείνει ισχυρή, οικονομικά εύρωστη και όσο το δυνατόν θωρακισμένη απέναντι στις μεγάλες δυσκολίες που έρχονται μπροστά μας».

Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την ΚΑΡΕΛΙΑΣ στην ιστοσελίδαwww.karelia.gr

GENESIS PHARMA: Μοιραζόμαστε τις επιτυχίες, καταφέραμε να μην μοιραστούμε τα δύσκολα

Η GENESIS Pharma είναι μια πρωτοπόρος ελληνική εμπορική φαρμακευτική εταιρεία που δραστηριοποιείται σε πέντε χώρες. Ιδρύθηκε το 1997 με στόχο να διασφαλίσει στους Έλληνες ασθενείς που πάσχουν από σπάνια, χρόνια και βαριάς μορφής νοσήματα, άμεση πρόσβαση σε καινοτόμες, πρωτότυπες θεραπείες. Το 2009 συμπλήρωσε 12 χρόνια διαρκούς διψήφιας ανάπτυξης. Από το 2010 όμως και για ένα διάστημα περίπου δύο χρόνων πάλεψε να κρατηθεί ζωντανή και να προστατέψει τις θέσεις εργασίας.

«Μπορεί να είμαστε μια εταιρεία που διαχρονικά μοιράζεται τις επιτυχίες της, όμως στην κρίση στοχεύσαμε και πετύχαμε να μην μοιραστούμε τα δύσκολα. Δεν κάναμε καμία απόλυση εξαιτίας των προβλημάτων και δεν κάναμε καμία περικοπή παροχών. Είπαμε πως αυτός θα ήταν για εμάς ο τελευταίος δρόμος και καταφέραμε να μην τον ακολουθήσουμε» εξηγεί ο Διευθύνων Σύμβουλος της GENESIS Pharma, Κωνσταντίνος Ευριπίδης (σ.σ. τον οποίο γνωρίσαμε πέρυσι τον Ιούλιο στο WE ωςτον πρώτο αιχμάλωτο που απελευθερώθηκε από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974) και κάνει λόγο για ένα εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο: «Να σας θυμίσω, μιας και γίναμε πολύ γνωστοί από αυτό, πως μόνο από το κούρεμα των φαρμακευτικών ομολόγων χάσαμε σε ένα βράδυ 170 εκατομμύρια, τα κέρδη μιας δεκαετίας. Αποτρέψαμε τον κίνδυνο στα τέλη του 2012, σταθεροποιηθήκαμε εντός του 2013 και σήμερα η εταιρεία μας παρουσιάζει ανάπτυξη της τάξης του 6%».

ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ. Η GENESIS Pharma διαθέτει τις περισσότερες διακρίσεις στην Ελλάδα ως προς το εργασιακό της περιβάλλον. Το 2014 έλαβε τη 12η συνεχή διάκριση στα βραβεία Best Workplaces 2014, ενώ έχει λάβει συνολικά 18 διακρίσεις από το Great Place to Work Institute. Επιπλέον, έχει τιμηθεί με τέσσερα ευρωπαϊκά βραβεία, αλλά και με δύο ειδικά βραβεία για την πενταετή και δεκαετή συνεχή παρουσία της στην πρώτη δεκάδα της ελληνικής κατάταξης. «Αυτό που επιδιώκουμε είναι οι εργαζόμενοί μας μέσα από τη δουλειά τους να νιώθουν πως εξελίσσονται σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, πως έχουν ουσιαστικό ρόλο στην πορεία της εταιρείας μας και η προσπάθειά τους αναγνωρίζεται, πως μπορούν να πετύχουν ισορροπία μεταξύ της εργασίας και της οικογένειας και πως τελικά μπορούν να νιώθουν και να είναι ασφαλείς» μας λέει ο κ. Κωνσταντίνος Ευριπίδης και προσθέτει: «Έχοντας πάντα αυτούς τους στόχους στο μυαλό μας, το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει πολλές δράσεις που μας βοηθούν να διασφαλίσουμε ανοιχτή, αμφίδρομη επικοινωνία και καλή συνεργασία, να δουλεύουμε με αξιοκρατία, να επιβραβεύουμε την προσπάθεια, να κτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης. Ως εταιρεία που επενδύει στην αιχμή της φαρμακευτικής επιστήμης, δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση σε θέματα εκπαίδευσης που βοηθούν τους ανθρώπους μας να είναι ενημερωμένοι και απολύτως καταρτισμένοι, να εξελίσσονται ως στελέχη και να προσφέρουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας. Επιπλέον, κάνουμε μια σημαντική επένδυση σε θέματα υγείας και ασφάλειας και υποστηρίζουμε τις εργαζόμενες μητέρες και τις οικογένειες των ανθρώπων μας, με μια σειρά από παροχές και ενισχύσεις. Με μια φράση θα σας έλεγα πως θέλουμε η εταιρεία μας να αποτελεί ένα εργασιακό περιβάλλον που θα χαίρεται κανείς να δουλεύει».

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. «Η δύναμη της εταιρείας μας είναι το άθροισμα του ταλέντου, των ικανοτήτων, της καθημερινής προσπάθειας, της καλής διάθεσης των ανθρώπων μας και αυτό για εμάς αποτελεί μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις ανάπτυξης της GENESIS Pharma. Επενδύοντας στην επαγγελματική εξέλιξη και επιμόρφωση των εργαζομένων μας, προσφέροντας αναγνώριση και κίνητρα, λειτουργώντας με σεβασμό, δημιουργώντας ένα ευχάριστο κλίμα εργασίας, έχουμε την πιο σημαντική ανταμοιβή που μπορεί να έχει μια εταιρεία: την πηγαία και ουσιαστική στήριξη των ανθρώπων μας στα εύκολα και στα δύσκολα. Ο καθένας δίνει τον καλύτερό του εαυτό καθημερινά, συμβάλλοντας στην πρόοδό μας. Επίσης, ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον μας βοηθά να προσελκύουμε νέους ταλαντούχους ανθρώπους» επισημαίνει ο κ. Ευρυπίδης.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ, ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ. Η GEΝESIS Pharma, με έδρα την Αθήνα, θυγατρική εταιρεία στην Κύπρο και δραστηριότητα στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Κροατία, τα τελευταία δέκα χρόνια κατατάσσεται μεταξύ των μεγαλύτερων φαρμακευτικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη ελληνική αγορά βάσει κύκλου εργασιών, ενώ είναι σταθερά στις πρώτες θέσεις σε νοσοκομειακές πωλήσεις στη χώρα. Ζητήσαμε τον κ. Ευριπίδη να συνοψίσει τα μυστικά της επιτυχίας της GEΝESIS Pharma , παρά το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον των τελευταίων ετών: «Τα βασικά στοιχεία που μας βοήθησαν μέσα στην κρίση είναι τα ίδια χαρακτηριστικά που μας βοήθησαν εξαρχής να κερδίσουμε μια ισχυρή θέση στην αγορά μας: Η έμφαση σε καινοτόμες θεραπείες που καλύπτουν πραγματικά θεραπευτικά κενά και η κουλτούρα που έχουμε διαμορφώσει ως εταιρεία, η οποία βασίζεται στο τρίπτυχο επαγγελματισμός, ποιότητα και τιμιότητα, αξίες που για εμένα θα όφειλαν να είναι αυτονόητες. Χάρη σε αυτά τα χαρακτηριστικά έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων μας και της αγοράς μας, εμπιστοσύνη που μετατράπηκε σε ουσιαστική στήριξη στα δύσκολα. Στην κρίσιμη στιγμή βέβαια μέτρησε και η απόφαση να μην εγκαταλείψουμε, αλλά να δουλέψουμε πολύ και σκληρά, ώστε να στηρίξουμε την εταιρεία μας».

Είναι οριστικό! Χρεοκοπούμε...

Σε αδιέξοδο βρίσκεται η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες, καθώς αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας.

Ενόψει της αξιολόγησης που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί και την άκαρπη συζήτηση των δανειστών, με την ελληνική πλευρά, η κυβέρνηση καλείται να βρει λύσεις για να αποφύγει την χρεοκοπία.

Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση κάνει χρήση των αποθεματικών, ενώ ζήτησε παράλληλα, οι καταθέσεις του ΟΑΕΔ να μεταφερθούν στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Οι εν λόγω καταθέσεις, υπολογίζονται σε 100. εκατ. ευρώ, τα οποία και αναμένεται να χρησιμοποιηθούν για την καταβολή συντάξεων και επιδομάτων νωρίτερα, με αφορμή τον εορτασμό του Πάσχα.

Οι τελευταίες ενέργειες της κυβέρνησης, προκαλούν ανησυχία, με τους αναλυτές να θεωρούν πως η χώρα βρίσκεται στο "παρά πέντε" για χρεοκοπία.

Μάλιστα έγινε γνωστό, ότι μετέφερε κεφάλαια στην ΤτΕ και η ΕΥΔΑΠ, αποδεικνύοντας την δυσχερή θέση της Ελλάδας, καθώς η κυβέρνηση έχει καλέσει κάθε φορέα να μεταφέρει χρήματα στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Δυστυχώς τα δώσαμε όλα

Παρά τα ευχολόγια των θεσμών για την πρόοδο του ελληνικού προγράμματος και τις διαβεβαιώσεις του Μαξίμου ότι δεν θα υπάρξουν «έξτρα» μεταρρυθμίσεις, το Eurogroup της Παρασκευής επιβεβαίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο πως η αξιολόγηση και η όποια συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους περνούν πρώτα από την έγκριση «προληπτικών μέτρων», αξίας 3,5 δις.

Τα λεγόμενα μέτρα έκτακτης ανάγκης θα πρέπει όχι μόνο να συμφωνηθούν μεταξύ των εκπροσώπων των δανειστών και των ελληνικών αρχών, αλλά και να νομοθετηθούν εκ των προτέρων, και μάλιστα θα αποτελούν μέρος ενός μηχανισμού που θα ενεργοποιείται αυτόματα, σε περίπτωση που δεν θα επιτυγχάνονται οι συμφωνημένοι στόχοι…

Αυτό ξεκαθάρισε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του Eurogroup στο Άμστερνταμ. «Αν έχουμε το πακέτο, χρειάζονται και τα προληπτικά μέτρα για να το στηρίξουν αυτό, θα έχουμε ένα νέο Eurogroup τη Μεγάλη Πέμπτη» συμπλήρωσε.

«Η Ελλάδα συμφώνησε να εργαστεί για τα προληπτικά μέτρα»
Μετά το πέρας της συνεδρίασης ο κ. Ντάισελμπλουμ τόνισε ότι εξετάστηκε η πορεία των συζητήσεων για την Ελλάδα καθώς και τα επόμενα βήματα, ενώ είπε πως βρισκόμαστε κοντά σε συμφωνία για ασφαλιστικό, φόρο εισοδήματος, «κόκκινα» δάνεια και αποκρατικοποιήσεις (σ.σ. το πρώτο πακέτο μέτρων των 5,4 δισ. ευρώ).

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωσή του ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα πακέτο προληπτικών μέτρων και προς αυτή την κατεύθυνση έχει συμφωνήσει να εργαστεί η ελληνική κυβέρνησηΕνδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωσή του ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα πακέτο προληπτικών μέτρων, ύψους 2% του ελληνικού ΑΕΠ, και προς αυτήν την κατεύθυνση έχει συμφωνήσει να εργαστεί η ελληνική κυβέρνηση. Αυτό διότι τόσο στελέχη του οικονομικού επιτελείου όσο και ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός «ξόρκιζαν» τη λήψη τέτοιου είδους μέτρων και απέκλειαν με κατηγορηματικό τρόπο ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Σχετικά με το ζήτημα του χρέους, ο επικεφαλής της ευρωομάδας είπε πως η χώρα μας πρέπει πρώτα να «τηρήσει τα συμφωνηθέντα» και μετά «θα εξεταστούν μέτρα ελάφρυνσης του χρέους». Παράλληλα έδωσε το στίγμα της ευρωπαϊκής στάσης έναντι του σεναρίου κουρέματος λέγοντας πως «δεν υπάρχει στήριξη εντός Eurogroup για κούρεμα του χρέους».

«Θα εξετάσουμε τις δυνατότητες αναδόμησης του χρέους» είπε ο κ. Ντάισελμπλουμ.

Λαγκάρντ: Τα προληπτικά μέτρα πρέπει να είναι αξιόπιστα
Στο ζήτημα των προληπτικών μέτρων αναφέρθηκε και η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία είπε μεταξύ άλλων ότι οι ρυθμίσεις αυτές πρέπει να νομοθετηθούν εκ των προτέρων και να είναι αξιόπιστες.

«Ζήτησα από την ομάδα μου να είναι έτοιμη να επιστρέψει στην Ελλάδα» πρόσθεσε η κα Λαγκάρντ.

Οι δηλώσεις πριν από το Eurogroup

«Υπάρχει πρόοδος, όμως ακόμα είναι πολλά να γίνουν» ήταν το μήνυμα του ΔΝΤ διά στόματος της Κριστίν Λαγκάρντ λίγο πριν από την έναρξη της συνεδρίασης, ενώ και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αν και δήλωσε αισιόδοξος, εξέφρασε την εκτίμηση πως υπάρχει ακόμα αρκετή δουλειά.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος προσερχόμενος στη συνεδρίαση ανέφερε: «Είμαι πεπεισμένος ότι με μια προσπάθεια η συμφωνία είναι εφικτή, όμως οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα που τέθηκαν για το 2018 πρέπει να επιτευχθούν, αλλά οι αριθμοί που δόθηκαν από την Eurostat χθες είναι στη σωστή κατεύθυνση».

Εντύπωση προκαλεί, πάντως, το γεγονός ότι οι αξιωματούχοι αποφεύγουν να αναφερθούν στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης του χρέους και αρκούνται σε λακωνικές δηλώσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος το πρωί της Παρασκευής, ερωτηθείς σχετικά, είπε: «Εάν σημειώσουμε πρόοδο στο περιεχόμενο του προγράμματος και στα επόμενα βήματα μετά, θα ξεκινήσουμε τη συζήτηση για το χρέος. Αλλά είμαστε μόνο στην αρχή αυτής της συζήτησης». Παράλληλα, ο Σόιμπλε ξεκαθάρισε πως το ζήτημα του χρέους δεν βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή της διαπραγμάτευσης».

Η «πρόοδος»… θηλιά για τους πολίτες

Mπορεί το κλίμα που επικρατεί στην Ευρώπη να διέπεται από αισιοδοξία και επευφημίες προς την Ελλάδα,έπειτα και από τις ανακοινώσεις για το έλλειμμα, το τοπίο όμως στα ενδότερα της χώρας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί… χαώδες. Αυτό διότι η πρόοδος στην οποία αναφέρονται τις τελευταίες ημέρες οι ξένοι αξιωματούχοι στις περισσότερες περιπτώσεις συνδέεται με νέα βαριά μέτρα για τον Έλληνα πολίτη.

Εντύπωση προκαλεί, πάντως, το γεγονός ότι οι αξιωματούχοι αποφεύγουν να αναφερθούν στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης του χρέους και αρκούνται σε λακωνικές δηλώσεις

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η νέα δέσμη μέτρων που βρίσκεται στα «σκαριά», στο πλαίσιο του νέου κύκλου διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς. Η αύξηση του ΦΠΑ από το 23 στο 24% αποτέλεσε μία κίνηση που εξέπληξε δυσάρεστα την πλειονότητα των πολιτών, καθώς μέχρι πρότινος δεν βρίσκονταν στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης. Εν μία νυκτί και εντελώς ξαφνικά, ανακοινώθηκε ότι κυβέρνηση και θεσμοί «έδωσαν τα χέρια» για ένα μπαράζ ανατιμήσεων σε αγαθά και υπηρεσίες.

Πέραν αυτού, ασφυκτικές είναι οι πιέσεις κυρίως εκ μέρους του ΔΝΤ για το όριο του αφορολόγητου: Τη στιγμή που η Ελλάδα ζητεί να ανέρχεται στα 9.091 ευρώ, ποσόν το οποίο κρίνεται ήδη ιδιαίτερα χαμηλό, το Ταμείο απορρίπτει την πρόταση αυτή, ζητώντας όριο στα 8.182 ευρώ.

Παράλληλα, την Πέμπτη, ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος αιφνιδίασε με τις ανακοινώσεις του περί επίτευξης συμφωνίας για τις επικουρικές, όπερ μεταφράζεται σε αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 1% υπέρ της επικουρικής ασφάλισης για την περίοδο μεταξύ 1ης Ιουνίου 2016 έως 31 Μαΐου 2019. Για το ζήτημα αυτό εκφράζονται φόβοι από σωματεία και ομοσπονδίες εργαζομένων, πως η εν λόγω αύξηση θα μετακυλιστεί και θα έχει αντίκτυπο στις απολαβές τους.

Έντονος προβληματισμός εκφράζεται και για άλλα μέτρα που έχουν τεθεί στο τραπέζι, όπως το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, με τους θεσμούς να ζητούν την ιδιωτικοποίηση 27 φορέων, μεταξύ άλλων της ΔΕΠΑ, της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ και της ΕΥΔΑΠ.

Παλλαϊκός ξεσηκωμός για την TTIP

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στο Ανόβερο εναντίον της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP). Οι διοργανωτές κάνουν λόγο για 90.000 ενώ η αστυνομία εκτιμά πως συμμετείχαν 30.000 άνθρωποι. Στις διαδηλώσεις στο Ανόβερο κατά της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) πήραν μέρος περισσότερες από 130 περιβαλλοντικές οργανώσεις, οργανώσεις καταναλωτών, συνδικάτα και εκκλησιαστικοί φορείς από ολόκληρη τη Γερμανία.

Κύριο σύνθημα των διαδηλώσεων ήταν "Η Μέρκελ και ο Ομπάμα έρχονται – σταματήστε τις συμφωνίες TTIP & CETA – για ένα δίκαιο εμπόριο". Ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αναμένεται να εγκαινιάσουν την Κυριακή την βιομηχανική έκθεση του Ανοβέρου ενώ την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινάει στη Νέα Υόρκη ο 13ος γύρος των διαπραγματεύσεων για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP).

Η Άνγκελα Μέρκελ σε τηλεοπτικό της διάγγελμα υπερασπίστηκε τη συμφωνία και τις διαπραγματεύσεις και δήλωσε "πως δεν μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας" όταν θα πρέπει να επιβληθούν κάποια συμφέροντα. Κατά την άποψη της Καγκελαρίου, αυτό θα έδινε "κάποια πλεονεκτήματα" στους εταίρους διαπραγματευτές "γεγονός που δεν επιθυμούμε". Ωστόσο, συμπλήρωσε πως οι πολίτες δεν θα πρέπει να σχηματίσουν την εντύπωση πως "προσπαθούμε να κρύψουμε κάτι ή να υιοθετήσουμε άλλους κανόνες από αυτούς που ισχύουν στην Ευρώπη. Ό,τι ισχύει στην Ευρώπη είναι διασφαλισμένο" συμπλήρωσε.

Τέλος των διαπραγματεύσεων ζητάει η Greenpeace

Οι διαδηλωτές πάντως κάθε άλλο παρά αυτή την εντύπωση είχαν. Ένας 74χρονος από το Ανόβερο δήλωσε πως "Οι βουλευτές επιτρέπεται μόνο υπό επιτήρηση σε ένα μικρό δωμάτιο να ρίξουν μια ματιά σε ένα κείμενο χιλίων σελίδων". Λίγο πιο πέρα η 15χρονη Σοφία λέει πως στο σχολείο τους ασχολήθηκαν με την συμφωνία και ελπίζει "τελικά να μην περάσει και η γερμανική κυβέρνηση επιτέλους να καταλάβει ότι δεν είναι καλή". Παρόμοια ήταν και η άποψη του 15χρονου φίλου της Ντέιβιντ, ο οποίος δήλωσε πως δεν θα ήθελε να μειωθούν τα στάνταρ για την προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτή ακριβώς είναι και η θέση της Greenpeace, ακτιβιστές της οποίας ξεδίπλωσαν ένα τεράστιο πανό που έγραφε "Σταματήστε τον Δούρειο Ίππο" ενώ ο Γιούργκεν Κνιρς, εκπρόσωπος της περιβαλλοντικής οργάνωσης δήλωσε πως "η συγκεκριμένη συμφωνία είναι ένα πλήγμα για τη δημοκρατία" και οδηγεί στη μείωση των ευρωπαϊκών στάνταρ για την προστασία της γεωργίας. Ακόμα συμπλήρωσε πως η Greenpeace δεν θεωρεί απαραίτητη αυτή τη συμφωνία εμπορίου και ζητά το τέλος των διαπραγματεύσεων.

Οι διαδηλώσεις πάντως κύλησαν ειρηνικά και σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως για παράδειγμα την γερμανική BUND "το κλίμα ήταν αγωνιστικό και θαυμάσιο".

Πηγή: Deutsche Welle

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις και τι περιλαμβάνει η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP)

Κυριακὴ τῶν Βαΐων

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σήμερα, τὴν ἡμέρα τῶν Βαΐων στεκόμαστε μὲ δέος καὶ θαυμασμὸ μπροστὰ σ’ αὐτὸ ποὺ συνέβη, στὸ πῶς οἱ Ἰουδαῖοι δὲν μπόρεσαν νὰ συναντήσουν τὸν Χριστό, γιατί τὸν συνάντησαν μὲ τὴν φαντασία ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ἕνας ἔνδοξος βασιλιὰς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβει τὴν ἐξουσία τώρα μὲ κάθε ἰσχύ, νὰ ἐπικρατήσει καὶ νὰ καταρρίψει τοὺς ἀλλόθρησκους, τοὺς Ρωμαίους ποὺ εἶχαν κατακτήσει τὴν χώρα τους, καὶ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐπανιδρύσει ἕνα Βασίλειο, ἕνα ἐπὶ γῆς βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ. Ξέρουμε ὅτι Ἐκεῖνος δὲν ἦρθε γι’ αὐτό, ἦρθε γιὰ νὰ ἱδρύσει ἕνα Βασίλειο ποὺ δὲν θὰ ἔχει τέλος, ἕνα βασίλειο αἰώνιο, ἕνα Βασίλειο ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἀνοιχτὸ σ’ ἕνα ἔθνος, ἀλλὰ σὲ ὅλα τὰ ἔθνη, ἕνα βασίλειο ποὺ θὰ βασιζόταν στὴ ζωὴ καὶ τὸν θάνατο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ Μ. Ἑβδομάδα εἶναι ἀπ’ τὴν ἀρχὴ ὥς τὸ τέλος μία περίοδος τρομερῆς σύγχυσης. Οἱ Ἰουδαῖοι συναντοῦν τὸν Χριστὸ στὶς πύλες τῆς Ἱερουσαλὴμ ἐπειδὴ περιμένουν ἀπὸ Ἐκεῖνον ἕναν θριαμβευτὴ στρατιωτικὸ ἡγέτη, ἀλλὰ Ἐκεῖνος θὰ ἔρθει γιὰ νὰ πλύνει τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Του, νὰ δώσει τὴν ζωή Του γιὰ τὸν κόσμο, ἀλλὰ ὄχι γιὰ νὰ κατακτήσει μὲ βία καὶ δύναμη. Κι αὐτοί, οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ Τὸν πλησίαζαν φωνάζοντας « Ὡσαννά, Υἱὲ Δαυὶδ» σὲ λίγες μέρες θὰ φωνάξουν «Σταυρωθήτω, σταυρωθήτω» ἐπειδὴ πρόδωσε τὶς προσδοκίες τους. Αὐτοὶ προσδοκοῦσαν ἕναν ἐπίγειο νικητὴ καὶ αὐτὸς ποὺ βλέπουν εἶναι ἕνας νικημένος βασιλιάς. Τὸν μισοῦν γιὰ τὴν ματαίωση ὅλων τῶν ἐλπίδων τους.

Αὐτὸ δὲν εἶναι τόσο ξένο γιὰ μᾶς στὶς μέρες μας. Πόσοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀπομακρύνονται μὲ ἔχθρα ἀπὸ τὸν Χριστὸ γιατί τοὺς ἀπογοήτευσε στὴν μία ἢ στὴν ἄλλη ἐλπίδα τους. Θυμᾶμαι μία γυναίκα ποὺ ἦταν πιστὴ ὅλη τὴν ζωή της, καὶ ὅταν ὁ ἐγγονὸς της πέθανε- ἕνα μικρὸ ἀγόρι- μοῦ εἶπε: «Δὲν πιστεύω πιὰ στὸν Θεὸ· πῶς μπόρεσε νὰ μοῦ πάρει τὸν ἐγγονό μου;». Κι ἐγὼ τῆς εἶπα: «Ἄλλα πιστεύατε, ἐνῶ πέθαιναν χιλιάδες, μυριάδες ἄνθρωποι…» Μὲ κοίταξε καὶ μοῦ εἶπε: «Μὰ γιατί ἔγινε αὐτὸ σὲ μένα; Δὲν μ’ ἐνδιαφέρει, αὐτὰ δὲν ἦταν παιδιά μου».

Αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ συμβαίνει καὶ σὲ μᾶς σὲ μικρότερο βαθμὸ τόσο συχνὰ ποὺ ἀμφιταλαντευόμαστε στὴν πίστη μας, στὴν ἐμπιστοσύνη πρὸς τὸν Θεό, ὅταν κάτι ποὺ περιμένουμε ἀπὸ Ἐκεῖνον νὰ κάνει γιά μᾶς, δὲν γίνεται, ὅταν Ἐκεῖνος δὲν γίνεται ὁ Ὑπάκουος ὑπηρέτης μας, κι ὅταν προβάλλουμε τὴν ἐπιθυμία μας, Ἐκεῖνος δὲν λέει «Ἀμὴν» καὶ δὲν τὴν πραγματοποιεῖ. Ἄρα δὲν εἴμαστε τόσο ξένοι ἀπὸ ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ συνάντησαν τὸν Χριστὸ στὶς πύλες τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ μετὰ στράφηκαν μακριά Του.

Καὶ τώρα, μπαίνουμε στὴν Μ. Ἑβδομάδα. Πῶς ἀντικρίζουμε αὐτὰ τὰ γεγονότα; Νομίζω πὼς ὀφείλουμε νὰ μποῦμε στὴν Μ. Ἑβδομάδα ὄχι σὰν θεατές, ὄχι ἁπλὰ διαβάζοντας τὰ σχετικὰ ἀποσπάσματα τοῦ Εὐαγγελίου, πρέπει νὰ μποῦμε σὰν νὰ εἴμαστε μέτοχοι τῶν γεγονότων, ἀλήθεια, διαβάζουμε γι’ αὐτά, ἀλλὰ θάπρεπε νὰ μπερδευτοῦμε μὲ τὸ πλῆθος ποὺ περιβάλλει τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ρωτήσουμε τοὺς ἑαυτούς μας: «ποῦ βρίσκομαι μέσα σ΄αὐτὸ τὸ πλῆθος; Εἶμαι ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ λένε: «Ὡσαννά, Υἱὲ Δαυίδ»; Εἶμαι μήπως ἀπ’ τοὺς περιθωριακοὺς ποὺ κραυγάζουν «Σταύρωσον αὐτόν»; Εἶμαι κάποιος ἀπ’ τοὺς μαθητὲς ποὺ πίστευαν μέχρι τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἔσχατος κίνδυνος φάνηκε νὰ ἔρχεται; Θυμάστε ὅτι στὸν κῆπο τῆς Γεσθημανῆ τρεῖς ἀπὸ τοὺς μαθητὲς εἶχαν ἐπιλεγεῖ γιὰ νὰ Τοῦ συμπαρασταθοῦν στὶς ὧρες τῆς ὑπέρτατης ἀγωνίας Του, ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκαναν, ἦταν κουρασμένοι, εἶχαν χάσει τὸ θάρρος τους κι ἀποκοιμήθηκαν. Τρεῖς φορὲς ἦρθε σ’ αὐτούς, τρεῖς φορὲς ἦταν μακρυά Του.

Δὲν συναντᾶμε τὸν Χριστὸ κάτω ἀπ’ τὶς ἴδιες συνθῆκες, ἀλλὰ συναντᾶμε τόσους ἀνθρώπους ποὺ εἶναι σὲ ἀγωνία, ὄχι μόνο γιατί πεθαίνουν σωματικά, …κι αὐτὸ συμβαίνει σὲ φίλους, σὲ συγγενεῖς, σὲ ἀνθρώπους γύρω μας ποὺ ἀγωνιοῦν μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο. Εἴμαστε ζωντανοί, γεμάτοι ἐνδιαφέρον γι’ αὐτούς, ἕτοιμοι νὰ τοὺς βοηθήσουμε, στεκόμαστε δίπλα τους, ἢ ἀποκοιμιόμαστε, ποὺ σημαίνει ἀποσυρόμαστε, γυρνᾶμε τὴν πλάτη, τοὺς ἀφήνουμε σὲ ἀγωνία, στὸν φόβο, στὴν ἀθλιότητά τους; Καὶ δὲν θὰ μιλήσω γιὰ τὸν Ἰούδα, γιατί κανένας μας δὲν ἔχει πρόθεση νὰ προδώσει τὸν Χριστὸ μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο, ἀλλὰ δὲν τὸν προδίδουμε ὅταν ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὶς ἐντολές Του; Ὅταν λέει: «Σᾶς δίνω παράδειγμα, ν’ ἀκολουθήσετε..» κι ἐμεῖς κουνᾶμε τὰ κεφάλια μας καὶ λέμε: «Ὄχι θέλω μόνο ν’ ἀκολουθήσω τὶς ἐπιθυμίες τῆς καρδιᾶς μου.» Ἂς σκεφτοῦμε τὸν Πέτρο, τὸν δυνατότερο, ἐκεῖνον ποὺ μποροῦσε νὰ μιλᾶ ἐκ μέρους τῶν ὑπολοίπων, ὅταν ἔφθασε νὰ ριψοκινδυνεύσει τὴ ζωή του, ἢ μᾶλλον ὄχι τὴν ζωή του, ἁπλὰ ν’ ἀπορριφθεῖ, γιατί κανεὶς δὲν θέλησε νὰ τὸν σκοτώσει, ἀρνήθηκε τὸν Χριστὸ τρεῖς φορές.

Ἐμεῖς τί κάνουμε, ὅταν ἔχουμε τέτοια πρόκληση, ὅταν κινδυνεύουμε νὰ μᾶς κοροϊδέψουν, νὰ γελοιοποιθοῦμε, νὰ μᾶς ἀπομονώσουν φίλοι καὶ γνωστοὶ ποὺ σηκώνουν τοὺς ὤμους καὶ λένε: «Ἄ, Χριστιανός; Καὶ πιστεύεις ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός, πιστεύεις στὸ Εὐαγγέλιό Του, πιστεύεις ὅτι θὰ εἶναι στὸ πλάι σου; Πόσο συχνά…! Ὤ, ἂς μὴν ποῦμε: «Δὲν εἶμαι…» ἀλλὰ ἂς ποῦμε: «Ναί, εἶναι δόξα μου, κι ἂν θέλεις νὰ Τὸν σταυρώσεις, ἂν θέλεις νὰ Τὸν ἀπορρίψεις, ἀπόρριψε κι ἐμένα ἐπίσης ἐπειδὴ ἐπιλέγω νὰ σταθῶ στὸ πλευρό Του, εἶμαι μαθητὴς Του ἀκόμα κι ἂν μὲ ἀπορρίψουν, ἀκόμα καὶ ἂν δὲν μοῦ ἐπιτρέψεις νὰ μπῶ στὸ σπίτι σου ξανά».

Ἂς σκεφτοῦμε τὸ πλῆθος στὸν Γολγοθά. Ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ ἦταν ὄργανα στὴν καταδίκη Του, Τὸν περιγέλασαν, εἶχαν πάρει τὴν νίκη τους, τουλάχιστον ἔτσι νόμιζαν. Ἀκόμα ὑπῆρχαν οἱ στρατιῶτες, οἱ στρατιῶτες ποὺ Τὸν Σταύρωσαν· εἶχαν σταυρώσει ἀμέτρητους ἀκόμα ἀνθρώπους, ἔκαναν τὴν δουλειά τους. Δὲν τοὺς ἔνοιαζε ποιὸν σταύρωναν. Κι ὁ Χριστὸς προσευχόταν γι’ αὐτούς: «Συγχώρησε τοὺς Πατέρα, δὲν ξέρουν τί κάνουν…» Δὲν σταυρωνόμαστε μὲν μὲ φυσικὸ τρόπο, ἀλλὰ λέμε: «Συγχώρησε Πατέρα μου, ὅλους αὐτοὺς ποὺ μᾶς προσβάλλουν, μᾶς ἀπορρίπτουν, ποὺ σκοτώνουν τὴν χαρὰ καὶ σκοτεινιάζουν τὶς ζωές μας..» Τὸ κάνουμε; Ὄχι δὲν τὸ κάνουμε. Ἀναγνωρίζουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας σ’ αὐτοὺς τοὺς σταυρωτές;

Καὶ ἔπειτα ὑπῆρχε ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων ποὺ κατέκλυσαν τὴν πόλη γιὰ νὰ δοῦν ἕναν ἄνθρωπο νὰ πεθαίνει, μὲ μία τρελλὴ περιέργεια, ποὺ πιέζει τόσους ἀπὸ μᾶς νὰ γινόμαστε περίεργοι, γιὰ ὅσους ὑποφέρουν, γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἀγωνιοῦν. Θὰ πεῖτε, δὲν συμβαίνει; Ρωτῆστε τὸν ἑαυτό σας, πῶς βλέπετε τηλεόραση, πόσο παθιασμένα βλέπετε τὰ ὅσα τρομερὰ συμβαίνουν στὴν Σομαλία, στὸ Σουδάν, στὴν Βοσνία καὶ ὅποια ἄλλη χώρα. Τὰ βλέπετε μὲ ραγισμένη καρδιά; Εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖτε νὰ ὑπομείνετε τὸν τρόμο, ἀλλὰ στρέφεστε στὸν Θεὸ μὲ προσευχή, καὶ δίνετε, δίνετε γενναιόδωρα ὅ,τι μπορεῖτε γιὰ νὰ περιοριστεῖ ἡ πείνα καὶ ἡ μιζέρια; Ἔτσι εἶναι; Ὄχι, εἴμαστε οἱ ἴδιοι ποὺ πῆγαν στὸν Γολγοθὰ γιὰ νὰ δοῦν κάποιον νὰ πεθαίνει. Περιέργεια, ἐνδιαφέρον; Ναί, ἀλίμονο.

Ὑπῆρχαν ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ ἦλθαν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι Ἐκεῖνος θὰ πεθάνει· ἐπειδὴ ὅταν Ἐκεῖνος πεθάνει στὸν Σταυρό, ἐκεῖνοι θὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὸ τρομερὸ μήνυμα ποὺ Ἐκεῖνος φέρνει• ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἀγαπᾶμε τὸν ἄλλο, ἔτσι ποὺ νά εἴμαστε ἕτοιμοι καὶ νὰ πεθάνουμε γι’ αὐτόν. Αὐτὸ τὸ μήνυμα τῆς σταυρωμένης, θυσιαστικῆς ἀγάπης, θὰ μποροῦσε νὰ καταργηθεῖ διαπαντός, καὶ γιὰ ὅλους. Κι ἂν Ἐκεῖνος ποὺ τὸ κηρύττει, πεθάνει, θὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ἕνας ψευδοπροφήτης, ἕνας ψεύτης.

Κι ἀκόμα, ὑπῆρχαν κι ἐκεῖνοι ποὺ ἦρθαν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ κατέβει ἀπὸ τὸν Σταυρό, κι ὅτι τότε θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι πιστοὶ χωρὶς ρίσκο, θὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν «μερίδα» τῶν νικητῶν. Δὲν τοὺς μοιάζουμε τόσο συχνά;

Κι ἔπειτα τὸ σημεῖο ποὺ πολὺ δύσκολα τολμᾶμε ν ἀντικρύσουμε τὴν Μητέρα τοῦ θυσιαζόμενου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ, σιωπηλή, προσφέροντας τὸν θάνατό Του γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, σιωπηλά, σβήνοντας μαζί Του, ὥρα τὴν ὥρα, καὶ ὁ μαθητὴς ποὺ γνώριζε μὲ τὸν νεανικὸ τρόπο, πῶς ν’ ἀγαπᾶ τὸν Κύριό του, στεκόμενος μὲ φόβο, κοιτάζοντας τὸν Κύριό του νὰ πεθαίνει καὶ τὴν Μητέρα ν’ ἀγωνιᾶ. Νοιώθουμε ἔτσι ὅταν διαβάζουμε τὸ Εὐαγγέλιο, νοιώθουμε τὴν ἀγωνία στοὺς ἀνθρώπους γύρω μας;

Ἂς μποῦμε στὴν Μ. Ἑβδομάδα μὲ σκοπὸ ὄχι νὰ εἴμαστε θεατὲς ὅσων συμβαίνουν, ἂς μπερδευτοῦμε μὲ τὸ πλῆθος καὶ σὲ κάθε βῆμα ἂς ρωτᾶμε τὸν ἑαυτό μας: ποιὸς εἶμαι μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πλῆθος; Εἶμαι ἡ Μητέρα; Εἶμαι ὁ μαθητής; Εἶμαι ἕνας ἀπὸ τοὺς σταυρωτές; Καὶ θὰ μπορέσουμε νὰ φθάσουμε στὴν ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης μαζὶ μ’ αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἦταν πραγματικὰ ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάσταση· ὅταν ἡ ἀπελπισία εἶχε φύγει, ἦρθε ἡ νέα ἐλπίδα, ὁ Θεὸς εἶχε νικήσει. Ἀμήν.

Ἀπόδοση Κειμένου: www.agiazoni.gr

Πρωτότυπο Κείμενο

Palm Sunday
4 April 1993

In the name of the Father, the Son and the Holy Ghost.

Today, in the day of Palms we stand in awe and amazement before what is happening in a way in which the Jews of Jerusalem could not meet Christ because they met Him imagining that He was the glorious king who would now take over all power, conquer and reject the heathen, the Romans who were occupying their country, that He would re-establish a kingdom, an earthly kingdom of Israel. We know that He had not come for that, He had come to establish a Kingdom that will have no end, a Kingdom of eternity, and the Kingdom that was not open only to one nation but was open to all nations, and the Kingdom that was to be founded on the life and on the death of Jesus Christ, the Son of God become the Son of man.

And Holy Week is from one end to another a time of tragic confusion. The Jews meet Christ at the gates of Jerusalem because they expect of Him a triumphant military leader, and He comes to serve, to wash the feet of His disciples, to give His life for the people but not to conquer by force, by power. And the same people who meet Him shouting, “Hosanna to the Son of David!” in a few days will shout, “Crucify Him, crucify Him!” because He has betrayed their expectations. They expected an earthly victory and what they see is a defeated king. They hate Him for the disappointment of all their hopes.

And this is not so alien to us in our days. How many are those people who have turn away in hatred from Christ because He has disappointed one hope or another. I remember a woman who had been a believer for all her life and whose grandson died, a little boy, and she said to me, “I don’t believe in God anymore. How could He take my grandson?” And I said to her, “But you believed in God while thousands and thousands and millions of people died.” And she looked at me and said, “Yes, but what did that do to me? I didn’t care, they were not my children.” This is something that happens to us in a small degree so often that we waver in our faith and in our faithfulness to God when something which we expect Him to do for us is not done, when He is not an obedient servant, when we proclaim our will, He does not say, “Amen,” and does not do it. So it is not so alien that we are from those who met Christ at the gates of Jerusalem and then turned away from Him.

But we are entering now in Holy Week. How can we face the events? I think we must enter into Holy Week not as observers, not reading the passages of the Gospel which are relevant, we must enter into Holy Week as though we were participants of the events, indeed read of them but then mix in the crowd that surrounds Christ and ask ourselves, Who am I in this crowd? Am I one of those who said, ‘Hosanna to the Son of David!’? And am I now on the fringe of saying, ‘Crucify him’? Am I one of the disciples who were faithful until the moments of ultimate danger came upon them? You remember that in the Garden of Gethsemane three disciples had been singled out for Christ to support Him at the hour of His supreme agony, and they did not, they were tired, they were desponded and they fell asleep. Three times He came to them for support, three times they were away from Him.

We do not meet Christ in the same circumstances but we meet so many people who are in agony, not only dying physically, and that also happens to our friends, our relatives, people around us, but are in agony of terror one way or another. Are we there awake, alive, attentive to them, ready to help them out, and if we can’t help, to be with them, to stand by them or do we fall asleep, that is, contract out, turn away, leave them in their agony, their fear, their misery. And again I am not speaking of Judas because no-one of us is aware of betraying Christ in such a way, but don’t we betray Christ when we turn away from all His commandments? When He says, “I give you an example for you to follow,” and we shake our heads and say, “No, I will simply follow the devices of my own heart.” But think of Peter, apparently the strongest, the one who spoke time and again in the name of others, when it came to risking his life, not his life, to be rejected simply, because no-one was about to kill him, he denied Christ three times.

What do we do when we are challenged in the same way, when we are in danger of being mocked and ridiculed and put aside by our friends or our acquaintances who shrug their shoulders and say, “A Christian? And you believe in that? And you believe that Christ was God, and you believe in His Gospel, and you are on His side?” How often? O, we don’t say, “No, we are not,” but do we say, “Yes, it is my glory, and if you want to crucify Him, if you want to reject Him, reject me too because I choose to stand by Him, I am His disciple, even if I am to be rejected, even if you don’t let me into your house anymore.”

And think of the crowd on Calvary. There were people who had been instrumental in His condemnation, they mocked Him, they had won their victory, so they thought at least. And then there were the soldiers, the soldiers who crucified Him, they had crucified innumerable other people, they were doing their job. It didn’t matter to them whom they crucified. And yet Christ prayed for them, “Forgive them, Father, they don’t know what they are doing.” We are not being crucified physically, but do we say, “Forgive, Father, those who offend us, who humiliate us, who reject us, those who kill our joy and darken our life in us.” Do we do that? No, we don’t. So we must recognise ourselves in them also.

And then there was a crowd of people who had poured out to the city to see a man die, the fierce curiosity that pushes so many of us to be curious when suffering, agony comes upon people. You will say, it doesn’t happen? Ask yourself how you look at television and how eagerly, hungrily you look at the horrors that befall Somalia, the Sudan, Bosnia and every other country. Is it with a broken heart? Is it that you can not endure the horror and turn in prayer to God and then give, give, give generously all you can give for hunger and misery to be alleviated? Is it? No, we are the same people who came out on Calvary to see a man die. Curiosity, interest? Yes, alas.

And then there were those who had come with the hope that He will die because if He died on the cross, then they were free from this terrifying, horrible message He had brought that we must love one another to the point of being ready to die for each other. That message of the crucified, sacrificial love could be rejected once and for all if He who preached it, died, and it was proved that He was a false prophet, a liar.

And then there were those who had come in the hope that He will come down from the cross, and then they could be believers without any risk, they would have joint the victorious party. Aren’t we like that so often?

And then there is a point to which we hardly should dare turn our eyes – the Mother of the Incarnate Son of God, the Mother of Jesus silent, offering His death for the salvation of mankind, silent and dying with Him hour after hour; and the disciple who knew in a youthful way how to love his master, standing by in horror, seeing his Master die and the Mother in agony. Are we like this when we read the Gospel, are we like this when we see the agony of men around us?

Let us therefore enter in this Holy Week in order not to be observers of what happened then, let us enter into it mixed with the crowd and at every step ask ourselves, who am I in this crowd? Am I the Mother? Am I the disciple? Am I one of the crucifiers? And so forth. And then we will be able to meet the day of the Resurrection together with those to whom it was life and resurrection indeed, when despair had gone, new hope had come, God had conquered. Amen.